سالار هلوسعدی و گلنار دهکردی

بنام خدا . اول این قصه بنام خدا سردر هر بارگاه نام خدا هرچه بود و هست کار اوست از رگ تشنی تا تار و پوست انچه در خاک و کبریاست در ذات خودش مرحباست انچه بگویم همی نکوست پرتوی از تابش نور اوست سجده به خاکیم ز روی نیاز ما از طایفه شکریم، اهل نماز نه از نارو حوریان بهشتی سر نهم که سزاوتر پرستشی هر. چه بگوییم باز والا تری آنچه که والا تری خود تویی صد جاده فراخ، تار مویی اخر این راه مقصد تویی لشکر ادم چو بسی آمدند تا که در این دهر بازی کنند هر که در این رود، بند

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها